Günün sonunda herkes hâlâ masasında. Toplantılar yapılıyor, projeler ilerliyor, e-postalar yanıtlanıyor. Ama bir şey var…
Bir şey eksiliyor, fark ettiniz mi?
Heyecan.
Merak.
Katkı verme isteği.
İnisiyatif alma cesareti.
Tükenmişlik artık yalnızca yoğun tempoyla, fazla mesaiyle ya da uzun görev listeleriyle açıklanamıyor.
Bugünün kurumlarında yorgunluk, çok daha derin bir yerden geliyor.
Zihinsel bir doygunluk değil; zihinsel bir yıpranma hali.
Ve bu yorgunluk, çoğu zaman hiçbir şey söylenmeden yayılıyor.
Ne bir şikayet ne de açık bir talep.
Ama davranışlarda, motivasyonda, yüz ifadelerinde... kendini belli ediyor.
Kurum içindeki gündem, hedefler, KPI’lar ve performans tablolarıyla dolup taşarken; o tabloların arkasındaki insan sessizleşiyor.
Düşünceler sadeleşmiyor, bastırılıyor.
Soru sormaktan vazgeçiliyor.
Yenilik önerilmiyor.
Sadece yapılması gereken yapılmaya çalışılıyor. Sessizce.
Çünkü zihinsel yorgunluk yalnızca bedenin değil; anlamın, katkının, güvenin eksilmesiyle ortaya çıkar.
İnsanların "neden buradayım?" sorusuna içten bir yanıt verememesiyle çoğalır.
Ve kurumun içinde şöyle cümleler dolaşmaya başlar:
– “Artık konuşmak istemiyorum.”
– “Zaten bir şey değişmeyecek.”
– “Bu konular açıldığında kimse dinlemiyor.”
– “Bu proje neden önemli bilmiyorum ama yapmam isteniyor.”
Bu cümleler yalnızca birer ifade değil.
Bunlar, bir kurumun kültürel sağlığı hakkında derin sinyaller.
İşte asıl tehlike de burada başlar.
Çünkü suskunluk, her zaman uyum değil; bazen içsel kopuşun işaretidir.
Bir çalışan masasındaysa ama gönlü değilse, fiziksel varlık verimli bir katkıya dönüşmez.
Bir ekip toplantılara giriyorsa ama gerçek fikirlerini orada paylaşmıyorsa, yalnızca süre geçiyor, kültür gelişmiyor demektir.
Yeni nesil liderlik anlayışı bize şunu söylüyor:
Performans sadece sonuçlarla değil, insanın iç dünyasındaki karşılığıyla okunur.
Katkı; yalnızca görevle değil, anlamla güçlenir.
Yorgunluk fark edilmezse, bağlılık zamanla kaybolur.
Yani artık liderliğin yeni görevi, sadece hedef koymak ya da sonuç almak değil.
Asıl mesele, bu hedeflerin altında yatan duygusal iklimi okuyabilmek.
Bu nedenle, zihinsel yorgunluğu yalnızca bir mola ihtiyacı olarak değil; kültürel bir gösterge olarak okumak gerekir.
Çünkü artık "iyi kurumlar", çalışanlarının yalnızca ne yaptığıyla değil, nasıl hissettiğiyle de ilgileniyor.
Yorgunluğu anlamak, liderliğin yeni sorumluluğu.
Bu sorumluluğun hakkını verebilmek için:
🔹 İnsanların söylemediği şeyleri fark edebilmeliyiz.
🔹 Anlam yaratmayan işleri yeniden tasarlayabilmeliyiz.
🔹 Sadece performansa değil, duyguya da yer açmalıyız.
🔹 Her geri bildirimi bir yük değil, bir sinyal olarak okumalıyız.
Çünkü zihinsel yorgunlukla baş etmek için, yalnızca çalışanların değil, kurum kültürünün de yenilenmeye ihtiyacı var.
İnsanlar sadece çalışmak istemiyor; katkı sunmak, hissedilmek, değerli olduğunu bilmek istiyor.
Belki bugün sadece bir rapor teslim edildi.
Ama bu satırların arasında biri “artık heyecanlanmıyorum” demek istiyor olabilir.
Ve bazen kurumun geleceği, işte o cümleyi fark edip etmemekte saklıdır.
📲 Yeni Nesil Liderler WhatsApp Topluluğumuza katılın: Kurumsal liderlik, koçluk ve ekip yönetimi üzerine güncel bilgilere ulaşmak için 👉 TIKLAYIN